Επιθετικότητα
Η επιθετικότητα αναφέρεται στη συμπεριφορά μεταξύ μελών του ίδιου είδους που αποσκοπεί στην πρόκληση ταπείνωσης, πόνου ή βλάβης.
Οι Ferguson και Beaver όρισαν την επιθετική συμπεριφορά ως "Συμπεριφορά που αποσκοπεί στην αύξηση της κοινωνικής κυριαρχίας του οργανισμού σε σχέση με τη θέση κυριαρχίας άλλων οργανισμών".
Η επιθετικότητα παίρνει διάφορες μορφές μεταξύ των ανθρώπων και μπορεί να είναι σωματική, ψυχική ή λεκτική.
Υπάρχουν δύο τύποι επιθετικότητας - η εχθρική, συναισθηματική επιθετικότητα και η εργαλειακή, αρπακτική ή προσανατολισμένη στο στόχο επιθετικότητα.
Η αντιδραστική σχεσιακή επιθετικότητα (εχθρική, συναισθηματική, ανταποδοτική) χρησιμοποιείται ως απάντηση στο αίσθημα επίθεσης, απειλής ή θυμού. Συνήθως το άτομο που επιδεικνύει αυτό το είδος επιθετικότητας αισθάνεται ότι προκαλείται να το κάνει. Η εργαλειακή σχεσιακή επιθετικότητα (αρπακτική, στοχευμένη) χρησιμοποιείται προκειμένου το άτομο να πάρει αυτό που θέλει.
Η αρπακτική ή αμυντική συμπεριφορά μεταξύ μελών διαφορετικών ειδών δεν θεωρείται συνήθως "επιθετικότητα".
Όπως οι περισσότερες ή και όλες οι συμπεριφορές, έτσι και η επιθετικότητα μπορεί να εξεταστεί από την άποψη της ικανότητάς της να βοηθήσει ένα ζώο να αναπαραχθεί και να επιβιώσει. Τα ζώα μπορεί να χρησιμοποιούν την επιθετικότητα για να κερδίσουν και να εξασφαλίσουν εδάφη, καθώς και άλλους πόρους, όπως τροφή, νερό και ευκαιρίες ζευγαρώματος.
Ο πιο εμφανής τύπος επιθετικότητας είναι αυτός που παρατηρείται στην αλληλεπίδραση μεταξύ ενός θηρευτή και του θηράματός του. Ένα ζώο που υπερασπίζεται τον εαυτό του έναντι ενός θηρευτή γίνεται επιθετικό προκειμένου να επιβιώσει και ο θηρευτής προκειμένου να εξασφαλίσει τροφή. Επειδή η επιθετικότητα εναντίον ενός πολύ μεγαλύτερου εχθρού ή μιας ομάδας εχθρών θα ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγούσε στο θάνατο ενός ζώου, τα ζώα έχουν αναπτύξει μια καλή αίσθηση του πότε είναι λιγότερα. Αυτή η ικανότητα εκτίμησης της δύναμης των άλλων ζώων δίνει στα ζώα την αντίδραση "μάχης ή φυγής"- ανάλογα με το πόσο ισχυρό εκτιμούν ότι είναι το αρπακτικό, τα ζώα είτε γίνονται επιθετικά είτε φεύγουν.
Αν και οι άνθρωποι μοιράζονται πτυχές της επιθετικότητας με τα μη ανθρώπινα ζώα, διαφέρουν από τα περισσότερα από αυτά ως προς την πολυπλοκότητα της επιθετικότητάς τους λόγω παραγόντων όπως ο πολιτισμός, η ηθική και οι κοινωνικές καταστάσεις.
Ερωτήσεις και απαντήσεις
Q: Τι είναι η επιθετικότητα;
A: Η επιθετικότητα είναι η συμπεριφορά μεταξύ μελών του ίδιου είδους που αποσκοπεί στην πρόκληση ταπείνωσης, πόνου ή βλάβης.
Ερ: Πώς ορίζουν οι Ferguson και Beaver την επιθετική συμπεριφορά;
Α: Οι Ferguson και Beaver ορίζουν την επιθετική συμπεριφορά ως "Συμπεριφορά που αποσκοπεί στην αύξηση της κοινωνικής κυριαρχίας του οργανισμού σε σχέση με τη θέση κυριαρχίας άλλων οργανισμών".
Ερ: Ποιοι είναι οι δύο τύποι επιθετικότητας;
Α: Οι δύο τύποι επιθετικότητας είναι η εχθρική, συναισθηματική επιθετικότητα και η εργαλειακή, αρπακτική ή προσανατολισμένη στο στόχο επιθετικότητα.
Ερ: Ποιος τύπος επιθετικότητας χρησιμοποιείται ως απάντηση στο αίσθημα επίθεσης, απειλής ή θυμού;
Α: Η αντιδραστική σχεσιακή επιθετικότητα (εχθρική, συναισθηματική, ανταποδοτική) χρησιμοποιείται ως απάντηση στο αίσθημα επίθεσης, απειλής ή θυμού.
Ερ: Ποιο είδος επιθετικότητας χρησιμοποιείται προκειμένου ένα άτομο να πάρει αυτό που θέλει;
Α: Η εργαλειακή σχεσιακή επιθετικότητα (αρπακτική, στοχευμένη) χρησιμοποιείται προκειμένου ένα άτομο να πάρει αυτό που θέλει.
Ερ: Πώς χρησιμοποιούν την επιθετικότητα τα ζώα;
Α: Τα ζώα μπορεί να χρησιμοποιούν την επιθετικότητα για να κερδίσουν και να εξασφαλίσουν εδάφη καθώς και άλλους πόρους, όπως τροφή, νερό και ευκαιρίες ζευγαρώματος. Τη χρησιμοποιούν επίσης όταν αμύνονται έναντι θηρευτών προκειμένου να επιβιώσουν και θηρευτή προκειμένου να εξασφαλίσουν τροφή.
Ερ: Σε τι διαφέρουν οι άνθρωποι από τα μη ανθρώπινα ζώα όσον αφορά την πολυπλοκότητα των επιθετικών τους ενεργειών;
Α: Οι άνθρωποι διαφέρουν από τα περισσότερα μη ανθρώπινα ζώα επειδή οι επιθέσεις τους είναι πιο πολύπλοκες λόγω παραγόντων όπως η κουλτούρα, η ηθική και οι κοινωνικές καταστάσεις.