Κενό στίχο
Ο όρος Blank verse σημαίνει ποίηση που δεν χρησιμοποιεί ομοιοκαταληξία.
Ο κενός στίχος βασίζεται στο μέτρο των γραμμών του ποιήματος για να δώσει δομή και να δημιουργήσει την αίσθηση της ποίησης σε σύγκριση με τον πεζό λόγο. Ένα παράδειγμα από το ποίημα Michael του William Wordsworth δείχνει την έλλειψη ομοιοκαταληξίας και το αυστηρό μέτρο στον κενό στίχο - κάθε γραμμή ακολουθεί αρκετά στενά το μοτίβο του ιαμβικού πεντάμετρου:
Στην πλευρά του δάσους του Grasmere Vale
Εκεί κατοικούσε ένας βοσκός, Μιχαήλ ήταν το όνομά του,
Ένας ηλικιωμένος άντρας, με γερή καρδιά και δυνατά μέλη.
Η σωματική του διάπλαση ήταν από τα νιάτα του μέχρι την ηλικία του
Με ασυνήθιστη δύναμη: το μυαλό του ήταν οξύ,
Έντονη και λιτή, κατάλληλη για όλες τις υποθέσεις,
Και στην κλήση του βοσκού του ήταν γρήγορος
Και πιο άγρυπνοι από τους συνηθισμένους ανθρώπους.
Πολλοί κριτικοί κρίνουν ότι ο λευκός στίχος είναι καλύτερος από την ομοιοκαταληξία για σοβαρά θέματα και πολλοί ποιητές έχουν χρησιμοποιήσει τον λευκό στίχο για τα πιο σημαντικά έργα τους. Ο Σαίξπηρ χρησιμοποίησε ομοιοκαταληξία στα πρώιμα έργα του, αλλά στα πιο ώριμα έργα του, όπως ο Άμλετ, προτίμησε τον κενό στίχο. Ο Τζον Μίλτον έγραψε τον Χαμένο Παράδεισο σε κενό στίχο, περιλαμβάνοντας ένα σημείωμα στην αρχή του ποιήματος που έλεγε ότι η ομοιοκατάληκτη ποίηση χρησιμοποιείται για να συγκαλύψει τα κακογραμμένα ποιήματα, ο Λόρδος Τένυσον το χρησιμοποίησε για τις Ειδύλλια του Βασιλιά και ο Γουόρντσγουορθ το χρησιμοποίησε για το Πρελούδιο και την Εκδρομή. Ο John Keats χρησιμοποίησε ομοιοκαταληξία στο Endymion, την πρώτη του προσπάθεια για ένα μεγάλο ποίημα- για τη δεύτερη προσπάθειά του, το Hyperion, μεταπήδησε σε κενό στίχο. Τα μεγαλύτερα ποιήματα της αγγλικής λογοτεχνίας είναι γραμμένα σε κενό στίχο, για παράδειγμα το The Fall of Nineveh του Edwin Atherstone ή το King Alfred του John Fitchett. Το τελευταίο έχει μήκος περίπου 130 000 στίχων.
Πολλοί ποιητές του 20ού αιώνα εγκατέλειψαν τόσο την ομοιοκαταληξία όσο και το αυστηρό μέτρο του κενό στίχο για να γράψουν ελεύθερο στίχο.
Ερωτήσεις και απαντήσεις
Ερ: Τι είναι το κενό στίχο;
A: Ο κενός στίχος είναι ένα είδος ποίησης που δεν χρησιμοποιεί ομοιοκαταληξία, αλλά αντίθετα βασίζεται στο μέτρο των γραμμών για να δώσει δομή και να δημιουργήσει την αίσθηση της ποίησης.
Ερ: Ποιοι είναι μερικοί διάσημοι ποιητές που χρησιμοποίησαν κενό στίχο;
Α: Ο William Wordsworth, ο John Milton, ο Lord Tennyson, ο John Keats, ο Edwin Atherstone και ο John Fitchett έγραψαν ποιήματα σε κενό στίχο.
Ερ: Τι προτιμούσε ο Σαίξπηρ για τα πιο ώριμα έργα του;
Α: Ο Σαίξπηρ προτίμησε να χρησιμοποιήσει κενό στίχο για τα πιο ώριμα έργα του, όπως ο Άμλετ.
Ερ: Τι έκανε διαφορετικά ο Τζον Κιτς στη δεύτερη προσπάθειά του για ένα μεγάλο ποίημα;
Α: Με τη δεύτερη προσπάθειά του για ένα μεγάλο ποίημα, το Hyperion, ο Τζον Κητς άλλαξε από τη χρήση ομοιοκαταληξίας στη χρήση κενών στίχων.
Ερ: Πόσο μεγάλα μπορούν να είναι τα ποιήματα που γράφονται σε κενό στίχο;
Α: Τα ποιήματα που γράφτηκαν σε κενό στίχο μπορεί να είναι αρκετά μεγάλα - η Πτώση της Νινευή του Edwin Atherstone και ο Βασιλιάς Άλφρεντ του John Fitchett έχουν και τα δύο μήκος περίπου 130 000 στίχων.
Ερ: Γιατί πολλοί κριτικοί κρίνουν ότι ο λευκός στίχος είναι καλύτερος από την ομοιοκαταληξία για σοβαρά θέματα;
Α: Πολλοί κριτικοί κρίνουν ότι ο λευκός στίχος είναι καλύτερος από την ομοιοκαταληξία για σοβαρά θέματα επειδή τους επιτρέπει να επικεντρωθούν στο μέτρο αντί να ανησυχούν για την εύρεση ομοιοκαταληξίας που μπορεί μερικές φορές να αποσπάσει την προσοχή από το περιεχόμενο ή το μήνυμα του ποιήματος.
Ερ: Τι έχει αντικαταστήσει τόσο την ομοιοκαταληξία όσο και το αυστηρό μέτρο στη σύγχρονη ποίηση;
Α: Στη σύγχρονη ποίηση, τόσο η ομοιοκαταληξία όσο και το αυστηρό μέτρο έχουν αντικατασταθεί από την ελεύθερη στροφή.