Τρυποκάρυδοι

Οι τρυποκάρυδοι είναι τα δύο είδη πουλιών που απαρτίζουν την οικογένεια Buphagidae.

Οι παπαγάλοι ενδημούν στη σαβάνα της υποσαχάριας Αφρικής. Τα ονόματά τους προέρχονται από τη συνήθειά τους να κάθονται πάνω σε μεγάλα θηλαστικά (άγρια και εξημερωμένα), όπως βοοειδή ή ρινόκεροι, και να τρώνε τσιμπούρια, προνύμφες μύγας και άλλα παράσιτα.

Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μελέτες φυλογένεσης, οι τρυποκάρυδοι είναι μια αρχαία γραμμή που συγγενεύει με τα Mimidae (κοτσύφια, τσίχλες κ.λπ.) και τα σταρίνια, αλλά όχι ιδιαίτερα κοντά σε κανένα από τα δύο.

Λαμβάνοντας υπόψη τη γνωστή βιογεωγραφία (κατανομή) αυτών των ομάδων, η πιο εύλογη εξήγηση φαίνεται ότι η γενεαλογική γραμμή του οξόκερου προήλθε από την Ανατολική ή τη Νοτιοανατολική Ασία, όπως και οι άλλες δύο. Αυτό θα καθιστούσε τα δύο είδη Buphagus κάτι σαν ζωντανά απολιθώματα.

Κόκκινομύτες σε ρινόκεροZoom
Κόκκινομύτες σε ρινόκερο

Κίτρινο-βρεφοκέφαλοι σε ένα γαϊδούριZoom
Κίτρινο-βρεφοκέφαλοι σε ένα γαϊδούρι

Διατροφή και σίτιση

Οι παπαγάλοι τρέφονται αποκλειστικά από τις πλάτες μεγάλων θηλαστικών. Ορισμένα είδη φαίνονται να προτιμώνται, ενώ άλλα, όπως το ζαρκάδι του Λιχτενστάιν ή το τόπι, γενικά αποφεύγονται. Το μικρότερο είδος που χρησιμοποιείται τακτικά είναι το ιμπάλα, πιθανώς λόγω του μεγάλου φορτίου από τσιμπούρια και του κοινωνικού χαρακτήρα αυτού του είδους. Σε πολλά μέρη της περιοχής εξάπλωσής τους τρέφονται πλέον με βοοειδή, αλλά αποφεύγουν τις καμήλες. Τρέφονται με εκτοπαράσιτα, ιδίως τσιμπούρια, καθώς και με έντομα που μολύνουν τις πληγές και τη σάρκα και το αίμα ορισμένων πληγών επίσης.

Οι αλληλεπιδράσεις παπαγάλων και θηλαστικών αποτελούν αντικείμενο συζήτησης και συνεχιζόμενης έρευνας. Αρχικά θεωρούνταν ότι αποτελούσαν παράδειγμα αμοιβαιότητας, αλλά πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι οι τρυποκάρυδοι μπορεί να είναι παράσιτα. Οι τρυποκάρυδοι τρώνε τσιμπούρια, αλλά συχνά τα τσιμπούρια που έχουν ήδη τραφεί από το οπληφόρο ξενιστή και δεν έχει αποδειχθεί στατιστικά σημαντική σχέση μεταξύ της παρουσίας τρυποκάρυδου και του μειωμένου φορτίου εκτοπαράσιτων . Ωστόσο, μια μελέτη για τα ιπποπόταμα διαπίστωσε ότι τα ιπποπόταμα που χρησιμοποιούνταν από τους οξόκερους περνούσαν λιγότερο χρόνο για την περιποίηση του εαυτού τους, γεγονός που υποδηλώνει ότι είχαν λιγότερα παράσιτα. Έχει παρατηρηθεί ότι οι παπαγάλοι ανοίγουν νέες πληγές και επιδεινώνουν τις ήδη υπάρχουσες προκειμένου να πιουν το αίμα από τα πέρκα τους . Οι βρυοκολάπτες τρέφονται επίσης με το κερί των αυτιών και τις πιτυρίδες των θηλαστικών, αν και είναι λιγότερο γνωστά τα οφέλη αυτού του είδους για τα θηλαστικά, υπάρχει η υποψία ότι πρόκειται επίσης για παρασιτική συμπεριφορά. Ορισμένοι ξενιστές τρυποκάρυδοι δεν ανέχονται την παρουσία τους. Οι ελέφαντες και ορισμένες αντιλόπες απομακρύνουν ενεργά τους οξόκερους όταν προσγειώνονται. Άλλα είδη ανέχονται τους δρυοκολάπτες, ενώ αυτοί αναζητούν τσιμπούρια στο πρόσωπο, κάτι που ένας συγγραφέας περιέγραψε ως "φαίνεται [ότι] ... είναι μια άβολη και επεμβατική διαδικασία".

Οξόκοποι ως φρουροί

Η λέξη της γλώσσας Σουαχίλι για τον οξόκερο είναι "Askari wa kifaru", που στα αγγλικά σημαίνει "ο φύλακας του ρινόκερου". Μια ομάδα επιστημόνων από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και το Πανεπιστήμιο Βικτόρια της Αυστραλίας αναρωτήθηκε αν οι oxpeckers βοηθούσαν πραγματικά στη φύλαξη των ρινόκερων. Διαπίστωσαν ότι ο μαύρος ρινόκερος αφουγκράζεται τους θορύβους που κάνει ο οξύκερος. Οι ρινόκεροι δεν μπορούν να δουν καλά, αλλά οι οξυπετείς μπορούν. Οι οξυπεκτές κάνουν έναν συγκεκριμένο θόρυβο όταν βλέπουν ανθρώπους κοντά τους. Οι ρινόκεροι ακούν αυτόν τον θόρυβο και στη συνέχεια είτε αναζητούν τον άνθρωπο είτε τρέχουν μακριά. Οι επιστήμονες πραγματοποίησαν ένα πείραμα στο οποίο ένας άνθρωπος περπατούσε αργά προς έναν ρινόκερο. Οι ρινόκεροι χωρίς οξυκέφαλους στην πλάτη τους παρατήρησαν τον άνθρωπο μόνο μία στις πέντε φορές, αλλά οι ρινόκεροι με οξυκέφαλους παρατήρησαν τον άνθρωπο κάθε φορά και από πολύ πιο μακριά. Οι επιστήμονες αναρωτήθηκαν αν το να φέρνουν κοπάδια από οξυκέφαλους σε ομάδες ρινόκερων χωρίς αυτούς θα βοηθούσε τους ρινόκερους να αποφεύγουν τους ανθρώπινους κυνηγούς.

Ερωτήσεις και απαντήσεις

Ερ: Τι είναι τα οξυγόνα;


A: Οι οξυφάκοι είναι δύο είδη πτηνών που ανήκουν στην οικογένεια Buphagidae και ενδημούν στη σαβάνα της υποσαχάριας Αφρικής.

Q: Τι τρώνε οι δρυοκολάπτες;


Α: Οι δρυοκολάπτες τρέφονται με τσιμπούρια, προνύμφες βοθρομυγών και άλλα παράσιτα κάθονται πάνω σε μεγάλα θηλαστικά, όπως βοοειδή ή ρινόκεροι.

Ερ: Ποια είναι η προέλευση της γενεαλογίας των οξόκερων;


A: Η προέλευση της γενεαλογίας των οξυπετρίτηδων δεν είναι απολύτως σαφής, αλλά πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ότι πρόκειται για μια αρχαία γενεαλογία που σχετίζεται με τα κοτσύφια, τα τσίχλες και τα σταρίνια και που πιθανότατα προέρχεται από την Ανατολική ή τη Νοτιοανατολική Ασία.

Ερ: Ποια είναι η βιογεωγραφία της γενεαλογίας των οξόκερων;


Α: Η βιογεωγραφία της γενεαλογίας των οξόκερων και των συναφών ομάδων υποδηλώνει ότι πιθανότατα κατάγονται από την Ανατολική ή Νοτιοανατολική Ασία προτού μεταναστεύσουν στην Υποσαχάρια Αφρική.

Ερ: Είναι οι οξόκεροι στενά συγγενείς με τα κοτσύφια ή τα σταρίνια;


Α: Ενώ οι βρυοκολάπτες είναι συγγενείς με τα κοτσύφια, τις τσίχλες και τα σταρίνια, δεν είναι ιδιαίτερα κοντά σε καμία από τις δύο ομάδες.

Ερ: Πώς αλληλεπιδρούν οι δρυοκολάπτες με τα μεγάλα θηλαστικά;


Α: Οι οξυπετρίτες κάθονται σε μεγάλα θηλαστικά όπως τα βοοειδή ή οι ρινόκεροι και τρώνε τσιμπούρια, προνύμφες βοτρύχων και άλλα παράσιτα.

Ερ: Ποια είναι η μοναδική πτυχή της γενεαλογίας των οξόκερων;


Α: Τα δύο είδη βρυοκολάπτων που αποτελούν την οικογένεια Buphagidae θεωρούνται ζωντανά απολιθώματα, καθώς κατά πάσα πιθανότητα προέρχονται από την Ανατολική ή Νοτιοανατολική Ασία και έκτοτε παραμένουν ενδημικά στη σαβάνα της υποσαχάριας Αφρικής.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3